en we zijn weg,....

het was een raar gevoel, de laatste nacht is ons huis
de laatste ochtend,
onbeschrijfelijk hoe het voelt alles en iedereen achter te laten,....
Maar we hebben het hoofdstuk afgesloten en het is tijd om aan een nieuw hoofdstuk te beginnen.
We kregen een leuk afscheid op de luchthaven maar toen het definitief afscheid er was viel het zwaar,...
De 2 uur en 45 min naar Ijsland verliepen vlot. Spijtig genoeg moesten we in de mist en regen landen maar ons doel was weer wat dichterbij. Op naar "Gate 30 : Denver international airport" : EINDELIJK en Fred is er in geslaagd om als eerste op het vliegtuig te zitten,....
Na 7 uur en 30 min zetten we voet aan de grond en zijn we bijna "thuis".
Aanschuiven en wachten,.... en ja hoor het is onze beurt, de zenuwen gieren door mijn maag en samen met onze enveloppen stappen we dapper naar de immigration officer.
Na wat vingerafdrukken worden we verwezen naar een apart bureau,..... spannend!
De immigration officer haalt een soort "rambo mes"boven en rukt onze enveloppen open,....
Hij tikt wat op de computer,.... en dan roept hij ons tot bij de balie,.....
"WELCOME TO THE USA, enjoy our hamburgers and hot-dogs" zij hij en gaf onze gestempelde paspoorten.
Oef het is eindelijk gelukt, we zijn nu echt thuis.
Als laatste verlaten we de luchthaven en ons welkomstcomite staat ons op te wachten en geven ons een hartelijk welkom,...
We zijn blij maar ook erg moe van de emoties en de lange reis.
Slapen en morgen gaan we echt naar ons eigen huis dat staat te wachten in Fort Collins.

we sluiten de deur van ons hoofdstuk in Belgie

heel wat volk kwam ons uitzwaaien

er was ook een ludieke noot


Bedankt iedereen voor de uitzwaai